Mali

Mali, Batı Afrika’da karayla çevrili bir ülkedir. Dünyadaki en fakir ikinci ülke olan Mali, büyük ölçüde dış yardıma bağımlıdır. Ortalama vasıflı işçinin yıllık maaşı yaklaşık 1.500 dolar iken, Mali nüfusunun yarısı günde 1,25 dolar ile uluslararası yoksulluk sınırının altında yaşamaktadır. Mali’nin ekonomisi tarıma odaklanmış durumda olmakla birlikte pamuk, ülkenin en büyük ihracat mahsulü olma özelliğini taşır.

Mali bugün dünyanın en fakir ülkelerinden biri olabilir, ancak görkemli günlerinde Afrika’nın en güçlü imparatorluklarından biriydi. Mali halkı, ülkelerinin tarihinden ve birbirleriyle barış içinde etkileşim kurabilen çeşitli kültürlerden haklı bir şekilde gurur duyuyor. Kuzey Mali’nin Maure ve Tuareg kabilelerinin göçebe çöl yaşam tarzı yüzyıllardır nispeten değişmeden kalmıştır.

Mali’nin kayıtlı tarihi, 4. ve 11. yüzyıllarda günümüz Mali ve Moritanya sınırlarını aşan Gana İmparatorluğu ile başladı. Gana İmparatorluğu’nun altın çağı develerin evcilleştirilmesinden ve Ortadoğu, Kuzey Afrika ve hatta Avrupa’ya kadar tuz, altın ve fildişi taşıyabilmesinden sonra başladı. Bamako’nun Ulusal Mali Müzesi (Kati) ülkenin zengin tarihinin en ayrıntılı göstergelerini sunmaktadır.

Mali’nin ordusu ile ülkenin Tuareg göçebeleri arasında yıllarca süren çatışmalar, Tuareg ve İslamcı güçlerin Başkan Touré’ye karşı bir ayaklanma başlattığı 2012’de gün yüzüne çıkmıştır. İslamcı gruplar Timbuktu da dahil olmak üzere kuzey Mali’nin kontrolünü ele geçirdi ve Şeriat yasasını uygulamaya koydu. Ülke, yakın tarihin en istikrarsız on yıllarından birini takiben bir kez daha belirsiz bir gelecekle karşı karşıyadır.

Mali, yoksulluk, yetersiz beslenme ve yetersiz hijyen ve sanitasyon ile ilgili sayısız sağlık sorunuyla karşı karşıyadır. Her bin doğumda 111 ölüm ve sadece 52 yaş ölüm oranı ile dünyanın en yüksek bebek ölüm oranlarından birine sahiptir. Tıbbi tesisler, ilaçlar ve doktorlar yetersizdir. Neredeyse 20 bin kişi başına bir doktor düşmektedir.

Mali’de eğitim %31,1 okuryazarlık oranı ile mücadele etmeye devam etmektedir. Eğitim 7 ila 16 yaşları için zorunlu ve ücretsizdir. Ücretsiz kayıt olunmasına rağmen, eğitim hala malzeme, üniforma ve kitap alamayan aileler için mali bir yüktür. Sadece %61’i ilköğretime (71 erkek ve 51 kadın) devam etmekte ve sadece 36 öğrenci ilkokuldan (6-12 yaş) mezun olmaktadır. Su kalitesi Mali’deki su kıtlığı kadar büyük bir sorundur ve 5,6 milyon insanın (nüfusun 1 / 3’ü) güvenli suya erişimi yoktur.

Göçebe Tuareg, Fulani, Bozo balıkçıları, Bambara ve Dogon çiftçilerinden Mali’nin düzinelerce etnik grubunun her birinin kendi benzersiz dilleri ve geçmişi vardır, ancak genellikle birbirleriyle dostça etkileşime girerler. Bunların her biri yüzyıllar boyunca kendi geleneklerini, kültürlerini koruyabilmişlerdir. Griots adı verilen geleneksel hikaye anlatıcıları genellikle düğünlerde ve diğer özel etkinliklerde sahne alırlar. Birçok yerli halkın giydiği renkli bornozlara boubout denir, ancak el yapımı pamuklu çamur bezi kumaşı Mali’nin kültüründe ve ekonomisinde de önemli bir rol oynar. Nüfusun çoğunluğu Müslüman olmasına rağmen, Hıristiyan bayramları da gözlenmektedir ve işletmeler Cuma ve Pazar günleri yarım gün boyunca ve Cumartesi günleri tüm gün kapalıdır. Çoğu Malili, dini ve kültürel inançlarına eşit saygı duyan ziyaretçilere karşı saygılıdır.