Başlangıçta Tunus, Akdeniz’den yaklaşık 10 kilometre uzakta bulunan Kartaca’nın uydu kentiydi. Limanı ile Kartaca, Milattan Önce dokuzuncu yüzyıldan kalma bölgedeki tarihi kent merkeziydi. M.Ö. sekizinci yüzyıl boyunca Kartaca döneminden bu yana Kartaca çevresindeki kırsal alan daha sonra Tunus, Tunus’un çağdaş sınırlarına yaklaşık olarak karşılık geldi. Bazen orta çağ Hafsid hanedanlığı altında olduğu gibi, Afrika’nın Roma eyaleti, bazen bağımsız bir birim olduğu için daha büyük bir imparatorluğun bir parçası olmuştur. Bugün Tunus, bir dili ve siyasi bir kimlik de dahil olmak üzere birçok kültürel unsuru paylaştığı daha büyük Arap dünyasının bir parçasıdır.
Tunus, kuzey orta Afrika’da, Cezayir ile Libya arasında, 164.000 kilometrekarelik bir alana sahiptir. Uzun bir Akdeniz sahili vardır ve Akdeniz etkilerine çok açıktır. Tunus’un en bilindik şehirleri sahildedir ve turizm de dahil olmak üzere çağdaş gelişim de sahil üzerinde yoğunlaşmıştır. Kıyı boyunca ekolojik olarak önemli bazı sulak alanlar bulunmaktadır. Fiziksel ve ekonomik açıdan, kuzeydeki mantar meşe ormanlarından güneydeki açık çöllere kadar ülkede önemli çeşitlilik vardır, ancak bu fiziksel çeşitlilik kültürel çeşitlilik üretmemiştir.
Dağlar, Tunus’ta iklimsel varyasyonun belirleyicileri ve siyasi yabancılara sığınmak için bir rol oynamaktadır. Bir dağ zinciri, Tunus’un tahıl üretim alanlarını, hayvancılığın hakim olduğu yüksek, kuru platodan ve zeytin yetiştiriciliğinin yaygın olduğu yarı kurak kıyı ovalarından ayırır. En yüksek nokta Al-Qasrayn (Kasserine) yakınlarındaki Ash-Sha’nabi Dağı, 1.544 metre yüksekliktedir. Ülke büyük ölçüde eylül ve mayıs ayları arasında düşen yağışa bağımlıdır ve kuzey Tunus’ta yılda ortalama 50 cm (20 inç) civarındadır. Ülkedeki en uzun nehir Cezayir’den yükselen ve Tunus’tan denize akan Medjerda’dır. Birçok drenaj sistemi tuzlu göllerde son bulur. Güney Tunus, Sahra Çölü’ne uzanır ve bazı önemli vahalar içerir.
Resmi dilin Arapça olduğu Tunus’ta, başka yerlerde olduğu gibi, konuşma dili yazı dilinden önemli ölçüde farklıdır. Bölgesel lehçeler Tunus merkezli kitle iletişim araçlarının baskısı altında kaybolma eğilimindedir. Ana ikinci dil Fransızcadır. Eğitim sistemi, şu anda İngilizceye odaklanan birkaç seçkin okulla, Fransızca ve Arapçada iki dilli öğretime yöneliktir.
Tunus nispeten küçük ve homojen bir ülke olduğu için ulusal kimlik duygusu güçlüdür. Yakın zamandaki ulusal tarihe, özellikle de Fransız sömürgeciliğine (1881-1956) karşı mücadele ve daha sonra modern bir toplum yaratma çabalarına atıfta bulunarak sürekli olarak sürdürülmektedir. Bazı şiddet olayları olsa da mücadele şiddetten daha politik ve taktikseldi. Geleneksel Tunus mutfağı yerel tarımı yansıtır. Buğdayı ekmek veya kuskus, zeytin ve zeytinyağı, et (her şeyden önce koyun eti), meyve ve sebze ilk sırada gelir. Kuskus (güveçte et ve sebze ile hazırlanan irmik buğdayı) tek kelimeyle Tunus’un milli yemeğidir.